ÇocukluÄŸumun bir döneminin geçtiÄŸi anneanne evinden baÅŸlayarak hayatımın her döneminde evimizde ve evimizin etrafında hep köpekler oldu. O zamanlar çok farkında deÄŸildim ama bu köpekler bugün bu belgesele konu olan köpeklerle karşılaÅŸtırılınca oldukça ÅŸanslılarmış. Karınları iyi, kötü doyuyor; sevgi görüyorlardı. Belki daha da önemlisi sokaklarda istenmeyen canlılar deÄŸillerdi. Bu topraklarda Hayırsızada Katliamı diye bir vahÅŸet yaÅŸandı. 1910 yılında yaklaşık 80.000 köpek Ä°stanbul sokaklarından toplatılarak Marmara Denizi açıklarında bulunan Sivriada’ya götürülerek ölüme terk edildi. Bu ada yaÅŸanan bu vahÅŸet nedeniyle Hayırsızada olarak biliniyor. Adanın bir suçu yok aslında, hayırsız olan insan tabii.
Kısa bir süre öncesine kadar sokak köpeklerinin yaÅŸantısından etrafımda gördüÄŸüm kadar haberim vardı. Durumları ÅŸahane deÄŸildi ama fena da gözükmüyordu. Fakat gerçekte ne yaÅŸadıkları konusunda hiçbir fikrim yoktu. Birkaç sene önce yolum “kuÅŸ uçmaz, kervan geçmez” olarak adlandırabileceÄŸim ormanlık bir bölgeye düÅŸtü. YerleÅŸim merkezinden oldukça uzakta olan bu bölgede her yaÅŸtan, farklı boylarda, aralarında az da olsa cins köpeklerin de olduÄŸu yüzlerce köpek vardı. Sakatlık, hastalık, keneler ve pireler… Durumları hiç iyi deÄŸildi. Çok önemli bir kısmının kulağında belediyeler tarafından takılmış olan küpeler vardı. Bunun tek bir anlamı vardı; bu köpeklerin önemli bir kısmı sokaklarda istenmeyen canlılardı. Ya birileri ÅŸikayet etmiÅŸti ya da belediyelerden bir tanesi kanuna aykırı bir uygulamayla bu hayvanları çöp gibi toplayıp ölüme terk etmiÅŸti. Üstelik bu benim gördüÄŸüm bölge Türkiye’deki yüzlerce bölgeden yalnızca bir tanesiydi. Yani durum oldukça vahimdi.
Aslında yaÅŸandı ve bitti diye bildiÄŸimiz Hayırsızada Katliamı bir ÅŸekilde devam etmekteydi. Hiçbir ÅŸey deÄŸiÅŸmemiÅŸti.
Bir heves uÄŸruna satın alınıp sokaÄŸa atılan köpekler veya sokakta doÄŸan ama bir süre sonra sokakta da istenmeyen köpekler...Hepsinin kaderi aynı.
Bugün Türkiye’de yüz binlerce sokak köpeÄŸi çok zor ÅŸartlar altında yaÅŸam mücadelesi veriyor. Ne acıdır ki hepsinin bugünü ve yarını insana baÄŸlı. Ä°nsan ne isterse, insan ne söylerse, insan ne yaparsa o olacak.