Sokaklar bomboş ama evlerde de kimse yok gibi.
Nasılsın diye sorana inişli çıkışlı diyorum.
Sanki yeni bir şeymiş gibi.
Geçen gün çiçekler açtı camımın önünde.
Bir tanesinin dalı kırıldı, bardağın içine aldım.
Bardağın içinde çiçek açtı.
İnadına yaşıyor resmen, çabalıyor, görüyorum.
Bugünlerde her şeye lüzumsuz tepki verir oldum.
Çok ufak meseleler büyüyor, tahammülümü zorluyor.
Çirkinler olan şeyler daha çirkin, güzel olanlarsa daha güzel görünmeye başladı gözüme.
Sokaklar kedilere, köpeklere, kuşlara, farelere kaldı.
Paşa’nın da gözü hep dışarıda.
Bazen bırakayım gitsin istiyorum.
Yıllardır karantinada gibi zaten.
Bütün dünyası camın önüymüş sanıyordum, öyle değilmiş.
Gönlünde birisi var.